O Museu d’Història de Catalunya foi a sede da I Trobada Galeusca d’Historiadors; encontro que mobilizou a diversas entidades e a uns setenta historiadores, entre ponentes, relatores e asistentes ás dúas xornadas do encontro. O mundo universitario galego, basco e catalán adheriuse con entusiasmo ás xornadas, a través dos docentes e investigadores que participaron do congreso. Encontro ideado en boa medida desde o 2008, cando daquelas impulsouse desde Galiza o manifesto en lembranza do 75 aniversario do pacto Galeuzca, asinado o 25 de xullo de 1933 na capital galega.
Este primeiro encontro, desenvolvido baixo a lenda Entre la construcció nacional i la repressió identitària , ofertou unha ampla panorámica da historia dos tres países desde o século XVI até finais do XX, constatando que: “les històries gallega, basca i catalana es desconeixen molt les unes a les altres”, segundo Enric Pujol, un dos integrantes do comité científico e organizador. En consecuencia, “…púxose de relevo a necesidade de desenvolver estudos comparativos en profundidade a tres bandas, coa complexidade que isto implica, ollando o que temos en común e o que se apresenta diferente no pretérito das tres realidades en cuestión“, subliñou Uxío-Breogán Diéguez, tamén impulsor do encontro e membro do comité científico do evento.
En representación da realidade historiográfica galega asistiron tres xerazóns de historiadores a esta ‘I Trobada’: os catedráticos de Historia Contemporánea e Historia Moderna, respectivamente, da Universidade de Santiago de Compostela Xusto Beramendi e Pegerto Saavedra, os profesores titulares de Historia Contemporánea Xosé Estévez e Carlos Velasco Souto, da Universidade de Deusto e Universidade da Coruña, e o contemporaneísta e director do CEDAB da Cátedra Alexandre Bóveda da Universidade de Vigo Uxío-Breogán Diéguez Cequiel.
